حائری در ادامه این نشست با اشاره به جایگاه آژانسهای ادبی در ایران بیان
کرد: فعالیت آژانسهای ادبی در ایران بیشتر شبیه به یک توهم است، چراکه
جایگاه آن‌ها مشخص نیست. ثبت آژانسهای ادبی از نظر ثبت نیز با مسائل
مختلفی مواجه هستند؛ علاوه‌براین با توجه به مساله کپی‌رایت در ایران،
همکاری ناشران با آژانسهای ادبی را دچار اختلال می‌کند.
وی افزود: ارتباط آژانسهای ادبی، منحصر به ناشرانی است که خود را مم به
رعایت قانون کپی‌رایت می‌دانند. مقایسه میزان خرید و فروش رای در ایران با
سایر کشور‌ها قابل مقایسه نیست چراکه هنوز به قانون کپی‌رایت نپیوسته‌ایم.
دیپلماسی فرهنگی زمانی توسعه پیدا می‌کند که تبادلات فرهنگی دو طرفه باشد.
حائری ادامه داد: رعایت قانون کپی‌ریات موجب افزایش رغبت ناشران خارجی برای
همکاری با ناشران ایرانی خواهد شد. تحریم‌ها و مشکلات انتقال پول ناشی از
تحریم‌ها نیز مزید بر علت شده است.
مدیر آژانس ادبی کیا با تاکید بر نقش رایزنی‌های فرهنگی بر تقویت ارتباط
فرهنگی گفت: درحالیکه رایزنی‌های فرهنگی در کشور‌ها دیگر زمینه‌های
تقویت ارتباط ناشران کشور‌ها خود با دیگر ناشران را ایجاد می‌کنند،
رایزنی‌های فرهنگی ایران در کشور‌های مختلف در این زمینه چندان قوی عمل
نمی‌کنند درحالیکه این نهاد‌ها می‌توانند در زمینه انتقال ارز و یا ریال
بین ناشران ایرانی و خارجی موثر باشند.
درباره این سایت